Prolog

   
 Był deszczowy dzień a ja szłam powoli z wielką czerwoną parasolką w stronę domu. Jak na czerwiec, pogoda była okropna. Chwilę przystanęłam przed cmentarzem, z którym mam  tyle złych wspomnień. Nie ruszyłam dużej, zardzewiałej bramy.  Spóściłam głowę i skierowałam się smutna w stronę domu. Po paru minutach ukazał mi się wielki żółty blok z numerem 14. Weszłam do klatki "b" jak zwykle była otwarta, a później skierowałam się do mieszkania z numerem "1". Gdy otworzyłam drzwi zastałam moją mamę w fartuchu.
- Zjesz coś? - usłyszałam miły głos mamy zdejmując kurtkę. 
- A co jest? - powiedziałam, nigdy nie byłam zbyt wybredna jeśli chodziło o jedzenie. 
- Frytki. 
- Zjem trochę. - mówiąc to byłam już w sypialni by odłożyć torbę. - Tata jest? 
- Nie, będzie późno. 
- Okey. - powiedziałam.
---------------------------------
Oto prolog,
To jest mój pierwszy blog, więc nie miejcie mi zazłe, że na przykład zrobiłam coś źle :) . W prologu pomagała mi kuzynka polecam też jej bloga : Niall Horan, moim życiem  i One Direction? Tak poproszę ;_; 

 CZYTASZ? KOMENTUJ! :3